اگر این گونه تصور می‌کنید که خوردگی صرفا به معنای برجستگی‌های اکسیدی قرمز، زنگ زدگی اتصال دهنده و پیچ و مهره ساخته شده از فلزات و آهن آلات در مناطق ساحلی و دریایی است، در فکر خود تجدید نظر کنید. خوردگی در همه جا وجود دارد و حتی در خشک‌ترین کشورهای جهان نیز بعضا خوردگی در اتصال دهنده مشاهده می‌شود. همچنین باید توجه داشته باشید که پیشگیری بهتر از درمان است زیرا می‌توان روند خوردگی را در انواع پیچ و مهره به تاخیر انداخت اما هرگز نمی‌توان از آن به طور کلی جلوگیری کرد.

تمام محصولات و اتصال دهنده‌های فلزی به ویژه آنهایی که از آهن یا فولاد ساخته شده‌اند، در نهایت در تماس با اکسیژن و آب، به مرور زمان زنگ زده و تجزیه می‌شوند.

در طول فرآیند خوردگی دو نوع واکنش به وقوع می‌پیوندد: اکسیداسیون که در طی آن الکترون‌ها فلز را ترک می‌کنند و فلز دچار فرسایش شده و تجزیه می‌شود، به طوری که الکترون‌ها، آب یا اکسیژن را به هیدروکسید تبدیل می‌کنند. هنگامی که زنگ زدگی به وجود می‌آید یون‌های هیدروکسید و آهن تشکیل می‌شوند. پس از خوردگی فلز، سطح مقطع آن تغییر می‌کند و در فلزات اتصال دهنده آهنی، زنگ زدگی در کل سطح فلز گسترش می‌یابد.

به دلیل قرار گرفتن در معرض آب نمک‌دار که pH خنثی یا کمی اسیدی دارد، در کاربردهای ساحلی و فراساحلی این اتفاق راحت‌تر از سایر کاربردها به وقوع می‌پیوندد. محصولات در مجاورت ساحل که در معرض آب شور و همچنین اسپری آب نمک جزر و مد دریا قرار دارند، این مواد بر روی سطح باقی می‌مانند. سطح نمک اتمسفر در مناطق نزدیک‌تر به استوا بیشتر است.

با این حال، خوردگی اتصال دهنده فقط در معرض قرار گرفتن در معرض آب شور رخ نمی‌دهد. مواد تمیز کننده، رطوبت زیاد و محیط‌های “کثیف” مانند فاضلاب و معادن، همه فرایند خوردگی را تشدید می‌کنند. محیط‌های تحت فرآیندهای شیمیایی، سرشار از دی اکسید کربن، همچنین تاثیرات شدیدی بر روی فلزات دارند.

خوردگی یک پدیده طبیعی است که در معرض رطوبت، درجه حرارت و شرایط جوی خاص رخ می‌دهد که نمی‌توان از آن جلوگیری کرد، فقط می‌توان آن را کاهش داد.

خوردگی محصولات را تضعیف می‌کند و در نهایت عملکرد و یکپارچگی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علاوه بر داشتن هزینه بالا، خوردگی ایمنی را تحت تاثیر قرار داده و بر زیبایی محصولات نیز تاثیر می‌گذارد. خوردگی در اتصال دهنده‌ها جنبه‌های مختلف مهندسی، اجزای الکتریکی، واکنشهای شیمیایی و بیولوژیکی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خوردگی از زمانی که انسان شروع به استفاده از فولاد در برنامه‌های کاربردی خود کرده است، یک مشکل بزرگ به حساب می‌آید.

جلوگیری از روند خوردگی در اتصال دهنده فلزی
پاسخ ساده این است که شما نمی‌توانید از روند خوردگی در اتصال دهنده فلزی جلوگیری کنید. بهترین شکل محافظت برای تاثیرگذاری در برابر خوردگی، از زمانی شروع می‌شود که طراحی محصول را آغاز می‌کنید باید اطمینان حاصل کنید که مواد مورد استفاده به اندازه کافی در برابر خوردگی مقاوم هستند و محیطی که از این محصول استفاده می‌کنید سازگار با محصول مورد نظر شما است. از همه مهم‌تر، شما باید مطمئن شوید که فلزات مورد استفاده در اتصال دهنده‌ها و دیگر اجزاء با واکنش در برابر یکدیگر، روند خوردگی را تسریع نمی‌کنند. این فرآیند تحت عنوان نظریه گالوانیک شناخته می‌شود.

براساس نظریه گالوانیک، مهندسان و تولید کنندگان باید مواد و محصولات را به گونه‌ای قرار دهند که وقوع خوردگی گالوانیک را محدود کنند. به عنوان مثال، اگر می‌خواهید آلیاژهای مس و فولاد ضدزنگ را همراه یکدیگر استفاده کنید، استفاده از یک پوشش محافظ برای کاهش خوردگی ضروری است. آلیاژهای آلومینیوم و مس نباید با هم ترکیب شوند، به خصوص در مواردی که pH بالا به دلیل شوری محیط وجود داشته باشد. علاوه بر این، همیشه به یاد داشته باشید که اختلاف بین پتانسیل‌های الکترود توسط محیطی که برنامه یا محصول در آن قرار دارد، تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد.

عدم آگاهی از واکنش‌های گالوانیک می‌تواند اثرات مخرب مالی و ایمنی داشته باشد و به دلیل خوردگی، شرکت‌ها متحمل خسارت‌های شدیدی شوند.