دامداری و کشاورزی در جزیره کیش همان شیوه ی کشاورزی سنتی قبل و حتی با فعالیتی محدودتر ازدوره های گذشته در این جزیره است. بقایای کرت ها و مزارع غیر دایر و پراکنده در کیش، همه حاکی از کشت و زرع و باغداری ( هرچند محدود) متناسب با جمعیت کم آن روزگار کیش است. وجود آثار کاریزها و مسیل های طولانی از بین رفته. (برای جریان آب بارندگی) و حلقه های پرشده چاه های قدیمی برا ثر واریز خاک ها همه مؤید این نظر است.


با آن که سیمای فعلی کیش نسبت به گذشته آن کاملاً تغییر یافته و دگرگون شده است و جنبه های طبیعی این جزیره بر اثر ساخت و سازهای خدماتی بیشمار و دیگر تأسیسات شهری و مجموعه های تجاری مانند: بازارهای کیش، اقامتگاهی، توریستی و ساخت و سازهای مدرن گوناگون چون مجموعه های تولیدی، صنعتی، بازرگانی و گردشگاهها جا عوض کرده است، و گستردگی فعالیت های ساختمانی در آن نسبت به سطح محدود جزیره کیش و توان زیستی آن حجمی بسیار وسیع و بیرون از ظرفیت دارد. ولی، هنوز هم روستاهائی با چند گاو و گوسفند و تعداد زیادتری بز و چند شتر وجود دارد. گرچه احشام موجود در کیش برای تأمین گوشت و پروتئین جزیره باشند ولی از آن جا که تمام آنها با گرسنگی و ولع از رویش طبیعی محیط جزیره کیش تغذیه کرده و چرا می کنند، خود مسئله ساز پوشش گیاهی جزیره اند و برای آن باید چاره ای عاجل اندیشید. چرای این دامها، به ویژه بزها درسال های کم بارش و خشک جزیره کیش، موجب لطمه سنگین به پوشش طبیعی جزیره می شود و عرصه حیاتی و تغذیه چند آهوی رها شده را نیز تنگتر می سازد.


یکی از اقدامات بسیار جالب سازمان منطقه آزاد کیش، ایجاد آبشخور آهوان جزیره است که آب آن از چاه های کم عمق با تلمبه ی بادی تأمین می شود. دیدن تلمبه های بادی مزبور برای بیننده تداعی آشتی آدمیان با طبیعت است. به هر حال تعداد بزهای موجود در جزیره کیش خارج از توان طبیعی آن است و باید تعدادی از آنها حذف شوند و یا فکری اساسی به حال نیازهای گونه های جانوری کیش شود. در جزیره هندورابی نیز تعداد زیادی بز وجود دارد که با خشکسالی موجود به پوشش آن لطمه سنگین وارد می سازند.


معیشت و گذران امور عادی و زندگی بومی های جزیره کیش که مردمانی شریف و با فرهنگی بالا و مانند تمام اهالی جنوب ایران دارای چهره ای نجیب سوخته در آفتاب درخشان جزیره هستند. با کشاورزی محدود، صیادی، دامداری و احیاناً تربیت شتر (برای جلب توجه توریستها) وعده ای نیز با کار و کسب و تجارت و اشتغال به امور خدماتی زندگی را می گذرانند.


در هر حال آهوها و دام های جزیره نباید آزاد باشند و اگر به گوشت آن ها نیاز است می یاید آن ها را در جاهای محصور با علوفه کافی خارج از محدوده عبور و مرور انسان ها نگهداری نمود.